امام صادق علیه السلام: خانه ای که در آن غنا باشد، از مصیبت دردناک ناگهانی در امان نیست و دعا در آن خانه مستجاب نمی گردد و فرشتگان در آن منزل داخل نمی شوند.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع: بَیْتُ
الْغِنَاءِ بَیْتٌ لَا تُؤْمَنُ فِیهِ الْفَجِیعَةُ وَ لَا تُجَابُ فِیهِ
الدَّعْوَةُ وَ لَا تُدْخِلُهُ الْمَلَائِکَة.
الکافی
(ط - الإسلامیة)، ج6، ص: 433 به سند صحیح، دعائم الاسلام ج 2، ص 208 ، ح 762
غناء و آوازه خوانی، لانه نفاق و دوروئی است.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
الْغِنَاءُ عُشُّ النِّفَاقِ. الکافی
(ط - الإسلامیة)، ج6، ص: 431، ثواب الأعمال، دار الشریف الرضیّ، ص 244 و علل
الشرائع، مکتبة داوری، ج2 ؛ ص476؛ وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۲۲۷
گوش کردن به لهو و غناء، نفاق را می رویاند همان گونه که آب کشتزار را می رویاند.
عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَنْبَسَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: اسْتِمَاعُ الْغِنَاءِ وَ اللَّهْوِ یُنْبِتُ النِّفَاقَ فِی الْقَلْبِ کَمَا یُنْبِتُ الْمَاءُ الزَّرْعَ. الکافی (ط - الإسلامیة)، ج6، ص: 434، دعائم الإسلام، ج2، ص: 208، وسائل الشیعه, ج۱۲،ص۲۳۶، و ر.ک الأصول الستة عشر (ط - دار الحدیث)، ص: 199
امام صادق علیه السّلام درباره سخن خداوند که می فرماید: «از گفتار باطل بپرهیزید» فرمود: گفتار باطل همان غناء است.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فی قول الله تعالی: «وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ» قال: قول الزُّورِ الغِناء. الکافی (ط - الإسلامیة)، ج6، ص: 435/ ح2 و 7 و ص: 431 باب الغناء به اسناد صحیح در ح1 و 6 و 13، وسائل الشیعه، ج12، ص227.
بدانید که غناء از جمله
چیزهایی است که خداوند تعالی در کتابش بر آن وعده عذاب داده است. و تلاوت فرمود
«وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشترِى لَهْوَ الْحَدِیثِ ...» (از جمله مردم کسی است که کلام لهو و باطل را می خرد تا با آن مردم را از
راه خدا بدون علم گمراه کند، و آن را مسخره گیرد. برای آنان عذابی خوار کننده
است.)
(که از مصادیق «لهو الحدیث» در این آیه
غنا و آوازه خوانی است.)
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ الْغِنَاءُ مِمَّا وَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهِ النَّارَ وَ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ- وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ مُهِین. الکافی (ط - الإسلامیة)، ج6، ص: 431 و مشابه این تفسیر در احادیث متعددی به اسناد قوی آمده است.
