امیر المومنین علیه السلام: خداى
متعال هر گاه خیر بنده اى را بخواهد، میان او و آنچه ناخوش می دارد ، حائل می
شود و او را به طاعت خودش موفّق می دارد؛
و خدا هر گاه براى بنده اى بدى اراده کند، او را فریفته دنیا می گرداند و آخرت را از یادش می برد و آرزویش را دراز می سازد و او را از آنچه صلاح او در آن است، باز می دارد.
عن امیرالمومنین علیه السلام: إنَّ اللّه تَعالى إذا أرادَ بِعَبدٍ خَیرا حالَ بَینَهُ وبَینَ ما یَکرَهُ، ووَفَّقَهُ لِطاعَتِهِ، وإذا أرادَ اللّه بِعَبدٍ سوءا أغراهُ بِالدُّنیا وأنساهُ الآخِرَةَ ، وبَسَطَ لَهُ أمَلَهُ ، وعاقَهُ عَمّا فیهِ صَلاحُهُ.
بحارالأنوار ، ج ۳۳ ، ص ۹۷ بنقل از شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید، ج16، ص: 153/ در نقل کامل نامه 37 نهج البلاغه خطاب به معاویة.
و خدا هر گاه براى بنده اى بدى اراده کند، او را فریفته دنیا می گرداند و آخرت را از یادش می برد و آرزویش را دراز می سازد و او را از آنچه صلاح او در آن است، باز می دارد.
عن امیرالمومنین علیه السلام: إنَّ اللّه تَعالى إذا أرادَ بِعَبدٍ خَیرا حالَ بَینَهُ وبَینَ ما یَکرَهُ، ووَفَّقَهُ لِطاعَتِهِ، وإذا أرادَ اللّه بِعَبدٍ سوءا أغراهُ بِالدُّنیا وأنساهُ الآخِرَةَ ، وبَسَطَ لَهُ أمَلَهُ ، وعاقَهُ عَمّا فیهِ صَلاحُهُ.
بحارالأنوار ، ج ۳۳ ، ص ۹۷ بنقل از شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید، ج16، ص: 153/ در نقل کامل نامه 37 نهج البلاغه خطاب به معاویة.
