بوی خوش استغفار

از امیرالمؤمنین علیه السلام: [جانِ] خود را با استغفار خوشبو کنید تا بوی بد گناهان رسوایتان نسازد.

عَنْ هِلَالِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحَفَّارِ عَنْ إِسْمَاعِیلَ بْنِ عَلِیٍّ الدِّعْبِلِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ عَلِیٍّ أَخِی دِعْبِلِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ ع عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع أَنَّهُ قَالَ:

تَعَطَّرُوا بِالاسْتِغْفَارِ لَا تَفْضَحْکُمْ رَوَائِحُ الذُّنُوبِ..  امالی طوسی، مجلس۱۳، ح۵۲

ثواب لا اله الا الله گفتن هنگام خواب

از امام صادق علیه السلام روایت است که فرمود: هر کس هنگامی که برای خواب به بستر می رود، صد بار «لا اله الا الله» بگوید، خداوند برای او خانه ای در بهشت بنا می کند و هر کس هنگامی که به رختخواب می رود، صد بار از خدا استغفار کند، گناهانش می ریزد؛ چنان که برگ از درخت می ریزد.
«حدَّثَنَا أَبِی رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَیْفٍ عَنْ سَیْفٍ عَنْ سَلَّامِ‏ بْنِ‏ غَانِمٍ‏ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَنْ قَالَ حِینَ یَأْوِی إِلَى فِرَاشِهِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مِائَةَ مَرَّةٍ بَنَى اللَّهُ بَیْتاً لَهُ فِی الْجَنَّةِ وَ مَنِ اسْتَغْفَرَ اللَّهَ حِینَ یَأْوِی إِلَى فِرَاشِهِ مِائَةَ مَرَّةٍ تَحَاتَّتْ ذُنُوبُهُ کَمَا یَسْقُطُ وَرَقُ الشَّجَرَةِ.» الخصال، جامعه مدرسین، ج‏2 ؛ 594

حدیث بسیار زیبا در فضیلت زیارت امام حسین (صلوات الله علیه)

ﺍﺯ ﻣﺤﻤّﺪ ﺑﻦ ﻣﺴﻠﻢ، ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﻰ ﺟﻌﻔﺮ امام باقر ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ، ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻗﺒﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻰ علیه ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﭼﻪ ﻓﻀﻞ ﻭ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻤﺎً ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ ﻗﺎﻟﺐ ﺗﻬﻰ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﺴﺮﺕ‌ﻫﺎ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﻳﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻗﻄﻊ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ.
ﺭﺍﻭﻯ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ: ﻋﺮﺽ ﻛﺮﺩﻡ: ﺩﺭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﭼﻪ ﺍﺟﺮ ﻭ ﺛﻮﺍﺑﻰ ﻣﻰ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﻭﺩ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻫﺰﺍﺭ ﺣﺞّ ﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﻋﻤﺮﻩ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻭ ﺍﺟﺮ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ ﻫﺰﺍﺭ ﺷﻬﻴﺪ ﺍﺯ ﺷﻬﺪﺍﺀ ﺑﺪﺭ ﻭ ﺍﺟﺮ ﻫﺰﺍﺭ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ ﻫﺰﺍﺭ ﺻﺪﻗﻪ ﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺛﻮﺍﺏ ﺁﺯﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﻨﺪﻩ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺧﺪﺍ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺍﻳﺎﻡ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻓﺘﻰ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﺁﻥ ﺷﻴﻄﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻛﺮﻳﻤﻰ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻣﻮﻛّﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﻭﻯ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺟﻠﻮ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﭗ ﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﻭ ﺯﻳﺮ ﻗﺪﻡ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﺵ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﺀ ﺳﺎﻝ ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻏﺴﻞ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﻛﻔﻦ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺗﺎ ﻗﺒﺮﺵ ﻣﺸﺎﻳﻌﺘﺶ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻃﻮﻝ ﺷﻌﺎﻉ ﭼﺸﻢ ﺩﺭ ﻗﺒﺮﺵ ﻭﺳﻌﺖ ﻭ ﮔﺸﺎﻳﺶ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺸﺎﺭ ﻗﺒﺮ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻧﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺗﺮﺱ ﺩﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﻨﻜﺮ ﻭ ﻧﻜﻴﺮ ﺑﺮ ﺣﺬﺭﺵ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺩﺭﺑﻰ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﻣﻰ ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻛﺘﺎﺑﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻧﻮﺭﻯ ﺑﻪ ﻭﻯ ﺍﻋﻄﺎﺀ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﻣﻐﺮﺏ ﻭ ﻣﺸﺮﻕ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﻣﻨﺎﺩﻯ ﻧﺪﺍﺀ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ: ﺍﻳﻦ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺷﻮﻕ ﻭ ﺫﻭﻕ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﺭﺍ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺀ ﺍﺣﺪﻯ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎﻗﻰ ﻧﻤﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻤﻨّﺎ ﻭ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﺵ ﺍﺯ ﺯﻭّﺍﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﺑﺎ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻠّﻪ ﺍﻟﺤﺴﻴﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻠﺎﻡ ﻣﻰ ﺑﻮﺩ.
ﺣَﺪﱠﱠﺛَﻨِﻲ ﺍﻟْﺤَﺴَﻦُ ﺑْﻦُ ﻋَﺒْﺪِ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪِ ﻋَﻦْ ﺃَﺑِﻴﻪِ ﻋَﻦِ ﺍﻟْﺤَﺴَﻦِ ﺑْﻦِ ﻣَﺤْﺒُﻮﺏٍ ﻋَﻦِ ﺍﻟْﻌَﻠَﺎﺀِ ﺑْﻦِ ﺭَﺯِﻳﻦٍ ﻋَﻦْ ﻣُﺤَﻤﱠﱠﺪِ ﺑْﻦِ ﻣُﺴْﻠِﻢٍ ﻋَﻦْ ﺃَﺑِﻲ ﺟَﻌْﻔَﺮٍ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻗَﺎﻝَ: ﻟَﻮْ ﻳَﻌْﻠَﻢُ ﺍﻟﻨﱠﱠﺎﺱُ ﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺯِﻳَﺎﺭَﺓِ ﻗَﺒْﺮِ ﺍﻟْﺤُﺴَﻴْﻦِ (ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ) ﻣِﻦَ ﺍﻟْﻔَﻀْﻞِ ﻟَﻤَﺎﺗُﻮﺍ ﺷَﻮْﻗﺎً ﻭَ ﺗَﻘَﻄﱠﱠﻌَﺖْ ﺃَﻧْﻔُﺴُﻬُﻢْ ﻋَﻠَﻴْﻪِ ﺣَﺴَﺮَﺍﺕٍ- ﻗُﻠْﺖُ ﻭَ ﻣَﺎ ﻓِﻴﻪِ ﻗَﺎﻝَ: ﻣَﻦْ ﺃَﺗَﺎﻩُ ﺗَﺸَﻮﱡﱡﻗﺎً ﻛَﺘَﺐَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻟَﻪُ ﺃَﻟْﻒَ ﺣِﺠﱠﱠﺔٍ ﻣُﺘَﻘَﺒﱠﱠﻠَﺔٍ ﻭَ ﺃَﻟْﻒَ ﻋُﻤْﺮَﺓٍ ﻣَﺒْﺮُﻭﺭَﺓٍ- ﻭَ ﺃَﺟْﺮَ ﺃَﻟْﻒِ ﺷَﻬِﻴﺪٍ ﻣِﻦْ ﺷُﻬَﺪَﺍﺀِ ﺑَﺪْﺭٍ ﻭَ ﺃَﺟْﺮَ ﺃَﻟْﻒِ ﺻَﺎﺋِﻢٍ ﻭَ ﺛَﻮَﺍﺏَ ﺃَﻟْﻒِ ﺻَﺪَﻗَﺔٍ ﻣَﻘْﺒُﻮﻟَﺔٍ- ﻭَ ﺛَﻮَﺍﺏَ ﺃَﻟْﻒِ ﻧَﺴَﻤَﺔٍ ﺃُﺭِﻳﺪَ ﺑِﻬَﺎ ﻭَﺟْﻪُ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪِ ﻭَ ﻟَﻢْ ﻳَﺰَﻝْ ﻣَﺤْﻔُﻮﻇﺎً ﺳَﻨَﺘَﻪُ ﻣِﻦْ ﻛُﻞﱢﱢ ﺁﻓَﺔٍ ﺃَﻫْﻮَﻧُﻬَﺎ ﺍﻟﺸﱠﱠﻴْﻄَﺎﻥُ ﻭَ ﻭُﻛﱢﱢﻞَ ﺑِﻪِ ﻣَﻠَﻚٌ ﻛَﺮِﻳﻢٌ ﻳَﺤْﻔَﻈُﻪُ ﻣِﻦْ ﺑَﻴْﻦِ ﻳَﺪَﻳْﻪِ ﻭَ ﻣِﻦْ ﺧَﻠْﻔِﻪِ ﻭَ ﻋَﻦْ ﻳَﻤِﻴﻨِﻪِ ﻭَ ﻋَﻦْ ﺷِﻤَﺎﻟِﻪِ ﻭَ ﻣِﻦْ ﻓَﻮْﻕِ ﺭَﺃْﺳِﻪِ ﻭَ ﻣِﻦْ ﺗَﺤْﺖِ ﻗَﺪَﻣِﻪِ ﻓَﺈِﻥْ ﻣَﺎﺕَ ﺳَﻨَﺘَﻪُ ﺣَﻀَﺮَﺗْﻪُ ﻣَﻠَﺎﺋِﻜَﺔُ ﺍﻟﺮﱠﱠﺣْﻤَﺔِ ﻳَﺤْﻀُﺮُﻭﻥَ ﻏُﺴْﻠَﻪُ ﻭَ ﺃَﻛْﻔَﺎﻧَﻪُ ﻭَ ﺍﻟِﺎﺳْﺘِﻐْﻔَﺎﺭَ ﻟَﻪُ ﻭَ ﻳُﺸَﻴﱢﱢﻌُﻮﻧَﻪُ ﺇِﻟَﻰ ﻗَﺒْﺮِﻩِ ﺑِﺎﻟﺎﺳْﺘِﻐْﻔَﺎﺭِ ﻟَﻪُ- ﻭَ ﻳُﻔْﺴَﺢُ ﻟَﻪُ ﻓِﻲ ﻗَﺒْﺮِﻩِ ﻣَﺪﱠﱠ ﺑَﺼَﺮِﻩِ ﻭَ ﻳُﻮﺀْﻣِﻨُﻪُ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻣِﻦْ ﺿَﻐْﻄَﺔِ ﺍﻟْﻘَﺒْﺮِ ﻭَ ﻣِﻦْ ﻣُﻨْﻜَﺮٍ ﻭَ ﻧَﻜِﻴﺮٍ ﺃَﻥْ ﻳﺮﻭﻋﺎﻧﻪ [ﻳُﺮَﻭﱢﱢﻋَﺎﻩُ- ﻭَ ﻳُﻔْﺘَﺢُ ﻟَﻪُ ﺑَﺎﺏٌ ﺇِﻟَﻰ ﺍﻟْﺠَﻨﱠﱠﺔِ ﻭَ ﻳُﻌْﻄَﻰ ﻛِﺘَﺎﺑَﻪُ ﺑِﻴَﻤِﻴﻨِﻪِ ﻭَ ﻳُﻌْﻄَﻰ ﻟَﻪُ ﻳَﻮْﻡَ ﺍﻟْﻘِﻴَﺎﻣَﺔِ ﻧﻮﺭﺍ [ﻧُﻮﺭٌ ﻳُﻀِﻲﺀُ ﻟِﻨُﻮﺭِﻩِ ﻣَﺎ ﺑَﻴْﻦَ ﺍﻟْﻤَﺸْﺮِﻕِ ﻭَ ﺍﻟْﻤَﻐْﺮِﺏِ ﻭَ ﻳُﻨَﺎﺩِﻱ ﻣُﻨَﺎﺩٍ ﻫَﺬَﺍ ﻣَﻦْ ﺯَﺍﺭَ ﺍﻟْﺤُﺴَﻴْﻦَ ﺷَﻮْﻗﺎً ﺇِﻟَﻴْﻪِ ﻓَﻠَﺎ ﻳَﺒْﻘَﻰ ﺃَﺣَﺪٌ ﻳَﻮْﻡَ ﺍﻟْﻘِﻴَﺎﻣَﺔِ ﺇِﻟﱠﱠﺎ ﺗَﻤَﻨﱠﱠﻰ ﻳَﻮْﻣَﺌِﺬٍ ﺃَﻧﱠﱠﻪُ ﻛَﺎﻥَ ﻣِﻦْ ﺯُﻭﱠﱠﺍﺭِ ﺍﻟْﺤُﺴَﻴْﻦِ ع.
کامل‌الزیارات، ص142
مطالب مرتبط:
استجابت دعا در کنار قبر امام حسین علیه السلام
فضل زیارت سیدالشهداء علیه السلام

پاداش زیارت حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام

پاداش و بعضی از شرایط زیارت حضرت سیّدالشّهدا علیه السلام

زیارت خدا!

روزهای پایانی ماه شعبان

از عبدالسلام بن صالح هروی نقل شده که می گوید: «در آخرین جمعه شعبان به دیدن ابی الحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام رفتم، حضرت فرمودند: ای ابوصلت! بیشتر شعبان گذشته است و این، آخرین جمعه از آن است؛ پس در آنچه از آن مانده، کوتاهی هایت را در آنچه گذشته است، جبران کن. به کاری روی آور که برایت مفید باشد و آنچه را بیهوده است و به تو مربوط نیست، واگذار. زیاد دعا و استغفار و تلاوت قرآن داشته باش و از گناهانت به درگاه خدا توبه کن، تا در حالی ماه خدا سوی تو آید که برای خدا خالص شده باشی. هیچ امانتی را بر عهده خویش باقی نگذار، مگر آن که ادا کرده باشی و هیچ کینه ای را در دلت نسبت به مومنی نگاه مدار، مگر آن که از دل به در آورده باشی، و هیچ گناهی را که مرتکب می شدی، رها مکن، مگر این که از آن، دست برداشته باشی.

از خدا پروا کن و در نهان و آشکار کارت، بر او توکل کن؛ و هر کس بر خدا توکل کند، او برایش بس است. خداوند، فرمان خویش را پیش خواهد برد. به یقین خداوند برای هر چیزی اندازه ای قرار داده است. و در باقی مانده این ماه، زیاد بگو:«اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ خدایا ! اگر ما را در آنچه از شعبان گذشته است، نیامرزیده ای، پس ما را در باقیمانده آن ببخشای!»
همانا خداوند متعال، در این ماه به احترام ماه رمضان، بسیاری را از آتش آزاد می کند.

عیون اخبار الرضا علیه السلام، 198/51/2.

شب نیمه ماه شعبان و آمرزش گناهان کبیره

علیّ بن الحسن بن فضّال از پدرش نقل می کند که از امام رضا علیه السلام درباره شب نیمه شعبان سؤال کردم، پس فرمود: آن شبی است که خداوند بندگان را از آتش آزاد می سازد. و در آن شب گناهان کبیره را می آمرزد.
پرسیدم: آیا برای آن شب نمازی زیادتر از سایر شب ها هست؟
فرمود: در آن شب چیزی که وظیفه ات باشد نیست، ولی اگر دوست داشتی که عملی را به دلخواه انجام بدهی، بر تو باد به نماز جعفر بن ابی طالب. و در آن شب فراوان ذکر خداوند عزّوجلّ و استغفار و دعا کن که پدرم می فرمود: دعا در آن شب مستجاب است. عرض کردم: مردم می گویند که آن شب «برات» است. فرمود: آن شب قدر است در ماه رمضان.
الطَّالَقَانِیُّ عَنْ أَحْمَدَ الْهَمْدَانِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ: سَأَلْتُ الرِّضَا عَنْ لَیْلَةِ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ قَالَ هِیَ لَیْلَةٌ یُعْتِقُ اللَّهُ فِیهَا الرِّقَابَ مِنَ النَّارِ وَ یَغْفِرُ فِیهَا الذُّنُوبَ الْکِبَارَ قُلْتُ فَهَلْ فِیهَا صَلَاةٌ زِیَادَةً عَلَی سَائِرِ اللَّیَالِی فَقَالَ لَیْسَ فِیهَا شَیْءٌ مُوَظَّفٌ وَ لَکِنْ إِنْ أَحْبَبْتَ أَنْ تَتَطَوَّعَ فِیهَا بِشَیْءٍ فَعَلَیْکَ بِصَلَاةِ جَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ أَکْثِرْ فِیهَا مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مِنَ الِاسْتِغْفَارِ وَ الدُّعَاءِ فَإِنَّ أَبِی کَانَ یَقُولُ الدُّعَاءُ فِیهَا مُسْتَجَابٌ

قُلْتُ لَهُ إِنَّ النَّاسَ یَقُولُونَ إِنَّهَا لَیْلَةُ الصِّکَاکِ فَقَالَ تِلْکَ لَیْلَةُ الْقَدْرِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ.
الأمالی للصدوق، ص ۱۷

مؤمن و توبه

امام صادق علیه‌السلام: هر گاه بنده مؤمن، گناهى مرتکب شود، خداوند هفت ساعت به او مهلت مى‏ دهد. پس اگر از خدا آمرزش خواست، آن گناه برایش نوشته نمى شود. و اگر این ساعات گذشت و استغفار نکرد، سیئه ای برایش می نویسند. و به راستى که مؤمن حتی بعد از بیست سال به یاد می آورد، و (با حال پشیمانی) از خداوند آمرزش می طلبد، و خداوند او را می آمرزد. ولی کافر در همان ساعت گناهش را فراموش می کند.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ إِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً أَجَّلَهُ اللَّهُ سَبْعَ سَاعَاتٍ فَإِنِ اسْتَغْفَرَ اللَّهَ لَمْ‏ یُکْتَبْ‏ عَلَیْهِ‏ شَیْ‏ءٌ وَ إِنْ مَضَتِ السَّاعَاتُ وَ لَمْ یَسْتَغْفِرْ کُتِبَتْ عَلَیْهِ سَیِّئَةٌ وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیُذَکَّرُ ذَنْبَهُ بَعْدَ عِشْرِینَ سَنَةً حَتَّى یَسْتَغْفِرَ رَبَّهُ فَیَغْفِرَ لَهُ وَ إِنَّ الْکَافِرَ لَیَنْسَاهُ مِنْ سَاعَتِهِ‏.
الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‏2 ؛ ص437، و مشابه آن در الزهد؛ ص70 و قرب الإسناد (ط - الحدیثة)؛ ص2. و روایات دیگری در همین باب از کافی و الزهد وجود دارد.

سؤال: آیا این نوع روایات باعث تجری انسان بر ارتکاب گناهان نمی شود؟
پاسخ: خیر، بلکه چنین روایاتی تشویق به توبه می کند. چه آن که در آن نمی گوید که گناهان نوشته نمی شود، بلکه سخن از تأخیر در نوشتن گناه است. ضمن اینکه اگر کسی انجام گناه را با این دواعی کوچک بشمارد، مرتکب کبیره است، و با استخفاف به معاصی در معرض خروج از ایمان است، که در آن صورت اصلاً مشمول موضوع این روایات عنایت به مؤمنین نمی شود.

مطلب زیر را در این رابطه ببینید:
گناه بزرگ و آمرزش خواهی، گناه کوچک و اصرار