صُحُفٍ مُطَهَّرَه

احادیث اهل بیت علیهم السلام در موضوعات مختلف
مشخصات بلاگ
صُحُفٍ مُطَهَّرَه

عمده مطالب این سایت که با نام نویسنده "صُحُفٍ مُطَهَّرَه" مشخص شده است برگرفته از کانال تلگرام به نشانی (https://t.me/sohof2) و در جهت نشر احادیث اهل بیت علیهم السلام می باشد.

نویسندگان

۷ مطلب در فروردين ۱۳۹۶ ثبت شده است

امام صادق (علیه السلام) فرمود: همانا خداوند تبارک و تعالی جدا از خلقش و خلقش جدا از او می ‏باشند، (نه جدایی مکانی) و هر چیزی که نام شی‏ء بر آن توان نهاد مخلوق است مگر خداوند عز و جل. و خداوند آفریننده همه چیز است، والاست آنکه هیچ چیز مانند او نیست و او شنوا و بیناست.

عَنْ زُرَارَةَ بْنِ أَعْیَنَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ‏ علیه السلام یَقُولُ إِنَّ اللَّهَ خِلْوٌ مِنْ خَلْقِهِ وَ خَلْقَهُ خِلْوٌ مِنْهُ وَ کُلُّ مَا وَقَعَ عَلَیْهِ اسْمُ شَیْ‏ءٍ مَا خَلَا اللَّهَ فَهُوَ مَخْلُوقٌ وَ اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْ‏ءٍ تَبَارَکَ الَّذِی لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ.
الکافی (ط - الإسلامیة) ج‏1 ص 83

در معارف اهل بیت علیهم السلام در برابر این سوال که خداوند کجاست و از کی بوده، بر این حکمت متین تاکید شده است، که خداوند خود خالق زمان و مکان است و بر آن ها مقدم. و این معنا ندارد که بگوییم خداوند کجاست و از کی! در حالی که در مکاتب سطحی نگر عرفانی در پاسخ می گویند خداوند همه جا و در همه زمان هاست! و ناگزیر به هزار سخن انحرافی بعد از این تن می دهند! و سر از وحدت وجود و جزء داشتن خداوند و انکار خلق و قدم خلق و صدها تناقض دیگر در می آورند!


پستهای مرتبط:
تباین ذاتی خدا و مخلوق
هرچه به ذهن آید حتی اگر دقیق ترین معانی باشد مخلوق است...
آنچه در ذهن و قلب ما پدید آید خود مخلوقی بیش نیست...
کسی که ادعای دیدن و رؤیت خداوند در دنیا و آخرت را بکند، دین ندارد!

صُحُفٍ مُطَهَرَه
از حضرت رضا (علیه السلام) از پدر بزرگوارش روایت کرده اند که مردى از حضرت صادق (علیه السلام) پرسید چه واقعه ‏اى است که قرآن را هر چه نشر دهند و درس گویند باز تازگى دارد فرمود زیرا که حق تعالى قرآن را از براى زمانى دون زمانى و از براى مردمى دون مردم دیگر قرار نداده است پس قرآن در هر زمان جدید است و نزد هر قومى تازگى دارد تا روز قیامت.

عن أَبِی ذَکْوَانَ قَالَ سَمِعْتُ إِبْرَاهِیمَ بْنَ الْعَبَّاسِ یُحَدِّثُ عَنِ الرِّضَا عَنْ أَبِیهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع‏ إِنَّ رَجُلًا سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع مَا بَالُ الْقُرْآنِ لَا یَزْدَادُ عِنْدَ النَّشْرِ وَ الدِّرَاسَةِ  إِلَّا غَضَاضَةً فَقَالَ لِأَنَّ اللَّهَ لَمْ یُنْزِلْهُ لِزَمَانٍ دُونَ زَمَانٍ وَ لَا لِنَاسٍ دُونَ نَاسٍ فَهُوَ فِی کُلِّ زَمَانٍ جَدِیدٌ وَ عِنْدَ کُلِّ قَوْمٍ غَضٌّ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ.
عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج‏2، ص: 87/ 32. و الأمالی (للطوسی)، ص: 580 به سند دیگر

این قاعده که مؤید به اصل خاتمیت نبوت نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) است، در برخی از روایات دیگر بیشتر توضیح داده شده است، بدین صورت که گرچه تنزیل هر آیه در دوران و شرایط خاصی بوده است، اما تأویل معانی آن در دوران پسین باقی است.
و نیز در روایات بسیار زیادی تاکید شده که وقایع امت های پیشین در این امت هم تکرار می شود. به عنوان نمونه در احادیث متعدد از داستان بنی اسرائیل برای عبرت آموزی در امت خاتم بهره گرفته شده است. و وجه تعبیر «انت منی بمنزلة هارون من موسی» با جزئیات بسیاری توضیح داده شده است، که بر آیات کلام الله تطبیق می کند. مثلا اگر عامه سنی از جریان گوساله پرستی بنی اسرائیل عبرت می گرفتند، انحراف امت بعد از رسول الله ص این سان بر ایشان عجیب نمی بود.

sohof2@

صُحُفٍ مُطَهَرَه


... مردى از رسول خدا (ص) پرسید: حق پدر بر فرزندش چیست؟ فرمود: او را به نامش نخواند و جلویش راه نرود و پیش از او ننشیند و باعث دشنام او نشود (کارى نکند که مردم پدرش را دشنام دهند.)
عَنْ أَبِى الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ سَأَلَ رَجُلٌ رَسُولَ اللَّه ص مَا حَقُّ الْوَالِدِ عَلَى وَلَدِهِ قَالَ لَا یُسَمِّیهِ بِاسْمِهِ وَ لَا یَمْشِى بَیْنَ یَدَیْهِ وَ لَا یَجْلِسُ قَبْلَهُ وَ لَا یَسْتَسِبُّ لَهُ
اصول کافى ج: ۳ ص: ۲۳۱ روایة: ۵

صُحُفٍ مُطَهَرَه
امام محمد باقر علیه السلام:... بر مردم، زمانی می آید که امامشان از منظر آنان غایب می شود. خوشا به حال آنان که در آن زمان در امر [ولایت] ما اهل بیت ثابت قدم و استوار بمانند!
کمترین پاداشی که به آنان می رسد، این است که خدای متعال خطابشان می کند و می فرماید: بندگان من! شما به حجت پنهان من ایمان آوردید و غیب مرا تصدیق کردید. پس بر شما مژده باد که بهترین پاداش من در انتظارتان است.
... یَأْتِی عَلَی النّاسِ زَمانٌ یَغِیبُ عَنْهُمْ اِمامُهُمْ فَیاطُوبی لِلثّابِتِینَ عَلی اَمْرِنا فِی ذلِکَ الزَّمانِ اِنَّ اَدْنی ما یَکُونُ لَهُمْ مِنَ الثّوابِ اَنْ یُنادِیَهُمُ الْبارِی ءُ عَزَّ وَجَلَّ عِبادِی آمَنْتُمْ بِسِرّی وَصَدَّقْتُمْ بِغَیْبی فَأَبْشِرُوا بِحُسْنِ الثَّوابِ مِنّی.
کمال الدین، ج ۱، ص ۳۳۰
صُحُفٍ مُطَهَرَه

امام صادق علیه السلام فرمود: «نشانه ی کذّاب این است که تو را از آسمان و زمین و شرق و غرب خبر می دهد؛ اما هر گاه از او درباره ی حلال و حرام خداوند بپرسی؛ علمی ندارد.»

مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَی عَنِ ابْنِ أَبِی نَجْرَانَ عَنْ مُعَاوِیَهَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّ آیَهَ الْکَذَّابِ بِأَنْ یُخْبِرَکَ خَبَرَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ فَإِذَا سَأَلْتَهُ عَنْ حَرَامِ اللَّهِ وَ حَلَالِهِ لَمْ یَکُنْ عِنْدَهُ شَیْءٌ.
الکافی؛ دار الکتب الإسلامیة ؛ ج‏2 ؛ ص340
صُحُفٍ مُطَهَرَه
امیر المومنین علیه السلام :دوستت را در حدّ اعتدال دوست بدار، مبادا روزى دشمنت شود. و با دشمنت چندان کینه مورز، چه بسا روزى دوست تو گردد.
عن أمیر المؤمنین ع قَالَ:أَحْبِبْ حَبِیبَکَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ یَعْصِیَکَ یَوْماً مَا وَ أَبْغِضْ بَغِیضَکَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ یَکُونَ حَبِیبَکَ یَوْماً مَا. الجعفریات (الأشعثیات)، ص: 233، تحف العقول، ص: 201، نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص: 522، ح 268، کنز الفوائد، ج‏2، ص:151 به سند دیگر.
امام جعفر صادق علیه‌السلام: دوستت را٬ از سرّت خبر دار نکن، مگر آنچه را که اگر دشمنت خبر دار شود تو را ضرر نرساند؛ چون گاهی دوست٬ روزی دشمنت می شود!
عن الصَّادِق علیه السلام قَالَ لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ: لَا تُطْلِعْ صَدِیقَکَ مِنْ سِرِّکَ إِلَّا عَلَی مَا لَو اطَّلَعَ عَلَیْهِ عَدُوُّکَ لَمْ یَضُرَّکَ فَإِنَّ الصَّدِیقَ قَدْ یَکُونُ عَدُوَّکَ یَوْماً مَا.
أمالی الصدوق ص ۳۹۷، و به نقل از آن بحارالانوار، ج۷۱، ص ۱۷۷.
صُحُفٍ مُطَهَرَه

امام صادق علیه السلام: بزرگانتان را بزرگ بدارید و با خویشاوندانتان ارتباط داشته باشید و بهترین صله رحم، اذیت نکردن آنها(خویشاوندان) است.

علِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْوَصَّافِیِّ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَظِّمُوا کِبَارَکُمْ وَ صِلُوا أَرْحَامَکُمْ وَ لَیْسَ تَصِلُونَهُمْ بِشَیْ‌ءٍ أَفْضَلَ مِنْ کَفِّ الْأَذَى عَنْهُم ْ(الحدیث حسن کالصحیح).
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‌2، ص۱۶۵ (کلینی:329)

صُحُفٍ مُطَهَرَه